SingaporeandMe

Ik wandel, koffieleut, lunch, diner en spreek wat af. Mijn sociaal leven in Singapore is ‘rijker’ dan ooit. Maar, is er sprake van vriendschap in het buitenland? En hoe gaat het onderhouden van mijn vriendschappen ‘thuis’?

Een van mijn interview vragen voor mijn portretten van Singapore expats gaat over vriendschap in het buitenland. Hoe werkt dat, vriendschappen onderhouden in je thuisland en vriendschappen opbouwen in Singapore. Tijd om die vraag zelf te beantwoorden.

Voor mij is een (h)echte vriendschap gebaseerd op gedeelde ervaringen en emoties, en steunt op vertrouwen, loyaliteit, genegenheid en gemeenschappelijke, of op zijn minst overlappende, waarden. Humor en zelfspot, YES PLEASE.

Over vriendschappen onderhouden in het thuisland kan ik kort zijn: dat is nog niet zo makkelijk.

Het langere antwoord is complexer. En ronduit lang, dus wees gewaarschuwd.

Ik beschouw een handjevol mensen als mijn vrienden. Dit zijn vriendschappen die al jaren bloeien en groeien. We kunnen samen lachen, huilen en elkaar gewoon in stilte aanwezig laten zijn, genietend van elkaars gezelschap. Dat laatste is voor mij het toppunt van vriendschap: uren of dagen samen kunnen doorbrengen zonder ongemakkelijke stiltes, maar juist met veel ontspannen momenten van stilte in verbondenheid.

Laven in vriendschap

Af en toe een gedachte delen met een blik, met één woord zoals ‘saunasapje?’ de slappe lach krijgen, mee hummen terwijl ze een krantje leest, of met een por of een aai even ‘voelen’ dat we lekker in onze vriendinnenbubbel samen zitten te ZIJN.

Mijn (h)echte vriendinnen vriendschappen, daar komt geen oceaan tussen. Zo had ik vooraf bedacht. We kunnen elkaar bellen, face-timen, appen enzovoorts. En dat doen we. Desondanks is de realiteit er ook één van: groot tijdsverschil, gebrek aan gedeelde ervaringen en het ontbreken van een gemeenschappelijke context.

Het idee om gezellig a-la-Corona tijd met elkaar te high-tea-en of borrelen op afstand, blijkt helemaal niet voor ons te werken. Wandelend bellen? Leuk bedacht maar dat is niet te doen met de wind die door de oortjes extra hard loeit. Whatsappen met tijdverschil? Geen zak aan. Er komt geen ‘gesprek’ op gang met uren reactietijd er tussen of een ‘ik moet gaan want ik moet aan het werk’ terwijl je net een beetje op gang komt in je WhatsApp connectie.

En los van alle praktische belemmeringen, is met geen modern communicatiemiddel die voor mij o zo waardevolle nabijheid in stilte na te bootsen. Althans, het is mij nog niet gelukt. Urenlang ‘laven in vriendschap’, waar ik zo van houd. Af en toe een gedachte delen met een blik, met één woord zoals ‘saunasapje?’ de slappe lach krijgen, mee hummen terwijl ze een krantje leest, of met een por of een aai even ‘voelen’ dat we lekker in onze vriendinnenbubbel samen zitten te ZIJN.  Al het contact dat we op afstand hebben, is functioneel (Hoe is het met…. En op je werk….. En wanneer ben je…..) en talig met weinig mogelijkheid en ruimte voor het samen doorvoelen van ervaringen en emoties. Fijn om up-to-date te blijven, minder om te groeien en te bloeien.

Gelukkig kunnen (h)echte vriendschappen wel tegen een tijdsstootje. En ook al mis ik de intensiteit van die momenten, het is ook okay voor nu in de wetenschap dat het niet voor altijd is. Als we weer samen zijn, pakken we de draad steeds makkelijk op, lamballen we lekker wat uurtjes in stilte en gieren we het regelmatig uit.

En dan vriendschap in Singapore

Ik wandel, koffieleut, lunch, diner en spreek wat af hier in Singapore. Ik heb meer tijd dan ooit, en mijn sociaal leven is ‘rijker’ dan ooit. Het is super makkelijk om in Singapore contact te leggen als je je daarvoor openstelt. In de eerste paar weken heb ik mezelf uit mijn comfortzone geduwd door een bericht te posten op Facebook met de strekking ‘help ik heb geen sociaal leven hier en ik wil wel eens iemand anders spreken dan mijn man’. Daar zijn leuke contacten uit ontstaan en zo ben ik ook bij (of op z’n Brabants ‘onder’ 🙄) De Wandeldames Singapore gegaan.

Als ik iemand ontmoet waar ik een klik mee heb, vraag ik nu: “Zullen we iets afspreken?” In het begin voelde dit ongemakkelijk, alsof ik terug was op het schoolplein en een leuk (nieuw) meisje vroeg: ‘Wil je met me spelen?’ Inmiddels gaat me dat heel natuurlijk af. Als nieuwkomer(s), zonder gedeelde geschiedenis en met de context van expat-zijn als startpunt, leg je makkelijk contact met mensen die je in je ‘normale’ leven waarschijnlijk niet eens zou tegenkomen of aanspreken. Dat is vaak verrassend leuk en interessant.

Dat je met weinig voorkennis en verwachtingen aan elkaar begint te ‘snuffelen’ (sorry voor de beelddenkers), maakt het erg leuk en makkelijk. Er ontstaan snel diepgaandere gesprekken, waarbij je elkaars waarden en interesses verkent. Als de klik er na een kop koffie nog steeds is, volgt vaak makkelijk een nieuwe ontmoeting. Zo niet? Ook prima. Iedereen (nou ja, bijna iedereen) heeft behoefte aan een leuk sociaal leven in Singapore en heeft beperkte verblijftijd om iets op te bouwen.

Mijn tijd in Singapore heeft mijn sociale leven flink verrijkt met nieuwe ontmoetingen. (H)echte vriendschappen ontstaan niet in een paar maanden, maar ik geloof sterk in de unieke waarde van expat-vriendschappen. Het is alsof we samen in een expat-avonturenland zijn beland, waarbij we de uitdagingen en de geneugten van het buitenlandse leven met een knipoog en een glimlach ontdekken. Het delen van ervaringen schept een band die leeftijd, afkomst en achtergrond overstijgt.

En, in antwoord op de vraag: “Is er (h)echte vriendschap in het buitenland?” sluit ik zeker niet uit dat hier nieuwe (h)echte vriendschappen ontstaan. Eerst maar eens beginnen met samen lamballen, een eerste sessie zit al in de planning 😉.

Voor 🇳🇱 en 🇬🇧-talige partners van expats in Singapore, hebben we een Expat Onboarding Programma ontwikkeld. Check de website van SingaporeandYou voor meer informatie hierover. Je kunt ook de Instagram pagina volgen om op de hoogte te blijven van de nieuwste plannen.

Mijn eerdere blogs zijn terug te lezen op mijn website SingaporeandMe. Voor meer Singapore foto’s en tips kun je me volgen op Instagram. Vind je mijn blogs het lezen waard? Deel en like ze vooral 😍 EN een reactie op mijn blog maakt mijn dag ❤️. Juist ook als ik je niet persoonlijk ken.

---

🇬🇧 Stroll and Coffee Chat: Friendship Abroad

I walk, enjoy coffee, lunch, dinner, and make plans to meet up. My social life in Singapore is richer than ever. But, is there real friendship abroad? And how do I maintain my friendships back home?

One of my interview questions for my portraits of Singapore expats is about friendship abroad. How does it work, maintaining friendships in your home country, and building friendships in Singapore? Time to answer that question myself.

For me, a close friendship is based on shared experiences and emotions, and relies on trust, loyalty, affection, and common, or at least overlapping, values. Humor and self-mockery, A MUST.

Regarding maintaining friendships back home, I can be brief: it’s not that easy.

The longer answer is more complex. And long, so be warned, here it comes: I consider a handful of people my friends. These are friendships that have been blossoming for several years. We can laugh together, cry together, and just let each other be in silence, enjoying each other’s company. The latter is the epitome of friendship for me: being able to spend hours or days together without awkward silences, but rather with many relaxed moments of silence in connection.

Hanging out in Friendship

Sharing thoughts with a glance, getting a fit of giggles with just one word like ‘sauna juice?’, humming along while she reads a newspaper, or feeling with a poke or a stroke that we’re happily sitting together in our girlfriends’ bubble.

Nothing, not even an ocean, can come between my (true) friendships. That’s how I imagined it before we moved to Singapore. We can call each other, FaceTime, text, and so on. We do that, and yet the reality is also one of: significant time difference, lack of shared experiences, and the absence of a common context.

The idea of having a cozy, long-distance high tea or drinks, a-la-Corona time, turns out not to work for us at all. Walking and calling? Nice idea but not doable with the wind howling extra loudly through the earphones. WhatsApping with a time difference of 6 hours? Not funny at all. A ‘conversation’ doesn’t feel real with hours of response time in between or a ‘I have to go because I have to work’ just when your WhatsApp conversation is in the ‘now we get somewhere’ vibe.

And apart from all practical barriers, no modern communication tool can mimic that silent but oh-so-valuable presence for me. Hours of ‘hanging out in friendship’, which I love so much. Sharing thoughts with a glance, getting a fit of giggles with just one word like ‘sauna juice?’, humming along while she reads a newspaper, or feeling with a poke or a stroke that we’re happily sitting together in our girlfriends’ bubble. All the contact we have remotely is functional and linguistic with little room for sharing experiences and emotions.

Fortunately, true friendships can withstand the test of time. When we’re together again, we pick up where we left off, lazing around for hours in silence and bursting into fits of laughter regularly. Being able to do this occasionally here also makes it easier to process my experiences. So, keep coming, dear friends 😊.

And then there’s friendship abroad.

I stroll, enjoy coffee, have lunch, dinner, and make plans in Singapore. I have more time than ever, and my social life is ‘richer’ than ever. It’s super easy to connect in Singapore if you’re open to it. In the first few weeks, I pushed myself out of my comfort zone by posting a message on Facebook along the lines of “help, I have no social life here and I want to talk to someone other than my husband.” That’s how I made some nice contacts and also joined the The Dutch walking ladies of Singapore.

When I meet someone I connect with, I now easily ask, ‘Would you like to meet for coffee?’ Initially, this felt super awkward, like I was back on the schoolyard asking a nice (new) girl, “Wanna play with me?” But since a few months of exercise it feels very natural. As newcomers, without shared history and the context of being expats as a starting point, you easily connect with people you wouldn’t likely encounter in your normal life, let alone go for a coffee with.

Starting to ‘sniff around’ each other (sorry for the visual thinkers) with little prior knowledge or expectations makes it fun and easy. Deep conversations quickly arise, exploring each other’s values and interests. If it clicks and the connection is still there after a coffee, a new meeting often follows easily. If not? No big deal. Almost everyone (well, almost everyone) craves a fun social life in Singapore and has limited time to build something.

My time here in Singapore has greatly enriched my social life with new encounters. Although real friendships don’t grow in a few months, I strongly believe in the unique value of expat friendships. It’s as if we’ve landed together in an expat adventure land, where we discover the challenges of foreign life with a wink and a smile. Sharing experiences as expats creates a bond that transcends age, background, and environment.

So, when it comes to the question: “Is there really friendship abroad?” Let’s start by lounging around together, a first get-together is already in the works 😉. And I certainly wouldn’t discount the chance of forming some new genuine friendships here.

For newcomers in Singapore, both Dutch and English speakers, we have developed an Expat Onboarding Program. Check out the SingaporeandYou website for more information. You can also follow the Instagram page to stay updated on the latest plans.

My previous blogs can be found on my website SingaporeandMe. For more Singapore photos and tips, you can follow me on Instagram. Do you find my blogs worth reading? Feel free to share and like them 😍 AND a comment on my blog makes my day ❤️. Especially if I don’t know you personally.